آرامش و قانونمندی....

دیروز تلوزیون داشت یه برنامه روانشناسی درباره کودک آزاری پخش میکرد... من معمولا این برنامه ها رو نگاه میکنم... باور کردنی نیست اما گاهی یک داد بی موقع یک حرف ناراحت کننده به کودک و یا سرکوب کنجکاوی یک کودک خودش میتونه کودک آزاری باشه و در آینده چه صدمه های روحی و روانی رو به کودک وارد میکنه...من با ویدا آزادانه رفتار میکنم اما این به اون معنا نیست که کودک قانونمند نباشه... من همیشه به بابایی اینو میگم که ارزش هیچ چیز مثل سلامت روح و روان و جسم ویدا نیست... واین برای ما اولویت اوله... میدونم که گاهی واقعا روی اعصاب آدم راه میرن اما ما باید تحمل کنیم یه راه ساده برای این که بدونیم کودک ما توی مرحله خوبی هست یا نه اینه که رفتارش رو با عروسک ها یا اسباب بازی هاش ببینیم... چون کودک آینه خود ماست و تمام رفتار ما با خودش رو رو عروسک هاش پیاده میکنه... نزاریم آینه پاک زندگیمون زنگار پیدا کنه به امید روزی که دیگه هیچ کودکی آزرده نشه... میشه اگه همه بخوان...

حالا درباره دخمرم دیروز با یه بازی فکری که براش گرفتم حسابی مشغول بود یه قیافه متفکرانه به خودش گرفته بود و با بابایی بازی میکرد...بهش نگاه میکردم توی صورتش معصومیت موج میزنه... کی دلش میاد این دخمرو دعوا کنه... خدا توانش رو به من بده که همیشه باهاش مهربون باشم... ودرکش رو که کی باید باهاش قانونمند باشم....